پیر سیمون ( مارکوس لاپلاس )
قضیه حد مرکزی در ابتدا توسط پیرسیمون ( مروف به مارکوس لاپلاس ) ریا ضیدان فرانسوی بیان و اثبات شد. مارکوس لاپلاس از مشاهده خطای اندازه گیری های خود (معمولا به عنوان مجموع تعداد زیادی از نیروهای کوچک در نظر گرفته می شود) که دارای توزیع نرمال است بدین قضیه دست یافت . لاپلاس در ضمن یک ستاره شناس ( معروف به نیوتن فرانسه ) و یکی از بزرگترین نویسندگان پیشین در مبا حث آمار و احتمال بود. همچنین عامل اشاعه فرهنگ به کار گیری احتمال در زندگی روزمره بود او شدیدا به اهمیت این موضوع واقف بود و در جمله ای از کتاب خود تحت عنوان ((نظریه تحلیل احتمال )) بیان می کند که ( نظریه احتمال در حقیقت همان عقل سلیم است که تا مرتبه محاسبه تنزل پیدا کرده است این نظریه ما را قادر می سازد که با دقت هر آنچه را که اذهان منطقی با کمک غریزه ادراک می کنند ، در یابیم با این تفاوت که غالبا نمی توانیم چگونگی انرا توضیح دهیم .... فوق العاده است که این علم در آغاز برای بررسی بازیهای شانس ابداع شد ه بود ولی امروزه باید به عنوان مهمترین دانش بشری در آید ... مهمترین سوالات عمده زندگی بشری در بسیاری از موارد حقیقتا مسائل احتمال هستند .
کاربرد قضیه حد مرکزی در نشان دادن اینکه مقادیر خطاهای اندازه گیری دارای توزیع تقریبا نرمالی هستند کمک شایانی به علوم قلمداد می شود از اینرو در قرون 17 و 18 از قضیه حد مرکزی به نام (( قانون فراوانی خطاها )) یاد می شده است و به عنوان یک پیشرفت عمده در علوم تلقی می شود . به کلام فرانسیس گالتون ( برگرفته از کتاب ( وراثت طبیعی ) وی منتشر شده در سال 1889 ) توجه کنید :
( به عقیده من شگفت انگیز ترین موضوعی که قانون فراوانی خطاها ان را توضیح داده و بیشترین تاثیر را بر قوه تخیل انسان گذاشته همان نظم کیهانی است اگر یونانیان باستان از قانون فراوانی خطاها آگاه بودند قطعا انرا را به عالم انسانی تعمیم می دادند و ادعای خدایی می کردند این قانون با تانی و متانت در بطن آشفتگیها و بی نظمیها ،عالم هستی را تحت استیلای خود دارد .هر چه میزان این آشفتگیها و بی نظمیها بیشتر باشد سلطه ان نیز کاملتر خواهد بود این قانون حاکم بلا منازع عرصه بی نظمیهاست .)
مبانی احتمال/شلدون راس/ترجمه احمد پارسیان و علی زینل همدانی
منبع: http://www.amare.blogfa.com